|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به دعوت کسی می‌پردازد که به خانه دل و روح او بیاید. او خانه خود را به عنوان مکانی مقدس و نورانی معرفی می‌کند و از زیبایی و دیوانگی ناشی از عشق به آن شخص صحبت می‌کند. شاعر از معشوق خود می‌خواهد که در این مکان وارد شود و حضورش را احساس کند.
هوش مصنوعی: ای کسی که نور زندگی‌ات در وجود ما تابیده است، به خانه دل ما بیا. این خانه متعلق به توست و در حقیقت خانه خداوند نیز هست.
هوش مصنوعی: خانه‌ای که ساخته شده، به تو نور و روشنی بخشیده است. ای دل و جان، تو که در این مکان جای داری، کجایی؟ بیا و وارد شو.
هوش مصنوعی: ای معشوقه‌ام که در خانه‌ام قرار داری و مایه جنون من هستی، تو که تمام خوبی‌ها را در خود داری، چرا پس به حضور من نمی‌آیی؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.