هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به عشق سوزانی اشاره می‌کند که در درونش می‌سوزد و این آتش نه تنها در حال نمایان است، بلکه در شب و روز او را می‌سوزاند. او بیان می‌کند که همه انسان‌ها سعی در ریدیافت عقل و خرد دارند، اما دل‌های عاشقان همچنان تحت تأثیر این عشق سوزان و آتشین قرار دارند.
هوش مصنوعی: همه افراد سعی می‌کنند تا دانش و درک خود را بهبود دهند و مانند خرقه‌ای که لباس زیرین را میپوشاند، به آنها بپردازند. اما دل‌های عاشقان به شدت دچار درد و آزردگی هستند، به گونه‌ای که به جای پوشش، دچار سوختگی و رنجی عمیق هستند.
بابک در ۴ سال و ۱۰ ماه قبل، سه‌شنبه ۱ بهمن ۱۳۹۸، ساعت ۱۱:۵۰ نوشته:
مولوی ، واژه خرقه را، غالبا به معنای لباس و جامه و پوشاک بطور کلی بکار میبرد . چرا ویژگی عقل را خرقه دوزی یا پوشاک دوزی می‌داند ؟ چرا، عقل ، میپوشاند؟ کار عقل ، که در اندیشیدن ، بیمناکست، آنست که انسان را در زیر پوشاک ها، پنهان کند . مفهوم عقل ، با مفهوم خرد در فرهنگ ایران، تفاوت بسیار دارد ، که در عرفان و تصوف، هم ، با هم مشتبه ساخته شده ، و گاهی آندو با هم این‌همانی داده شده ، و گاهی نیز، آندو، ازهم جدا ساخته شده اند . در اثر این خِـلـط ، دو پدیده عـقـل و خـرد ، غالبا هر دو با هم ، اصل منفی ، و گاه نیز هر دو باهم ، اصل مثبت شمرده می‌شوند. ماه و خورشید، که دو چشم آسمان هستند ، دو چشم انسان نیز ، شمرده می‌شدند . مجموعه چشمهای انسان‌ها ، ماه و خورشید بودند . از این‌رو ، چشم هر انسانی، بخشی از این مجموعه به هم آمیخته چشمها ، ماه و خورشید بود. چشم یا خرد ، همگوهر و همسرشت با ماه و خوشید ( سیمرغ = خدای ایران) بود . به عبارت امروزه ِ ما ، خرد خدا ، چیزی جز مجموعه چشمهای انسان‌ها و جانوران نبود . خرد ، چشم جانست ، معنای تشبیهی نداشت . در هر انسانی، بخشی از خرد خدا بود ، که تبدیل به چشم او شده بود، تا برای نگاهداری جان ، بیاندیشید . خرد خدا ، مجموعه خردهای انسان‌ها بود . وقتی همه انسان‌ها باهم میاندیشند،این خداست که میاندیشد. برو، خرقه ، گرو کن درخرابات چو سالوسان ، چرا در ژنده باشی
برهنه کن تو جـزو ِ جان و، بـنـمـا ز خرقه ، گر به کـُل ، بیرون نیائی در غزلیات مولوی و در غزلیات حافظ و سایر شعرا ، گرو کردن ِ خرقه یا پوشاک و دستار، برای نوشیدن باده ، همان معنای لخت و برهنه و عریان شدن ، برای یافتن تماس مستقیم با آب را ، دارد ، تا وجود انسان، که تخم است ، بروید . این تصاویر، به فرهنگ پیش از زرتشت ایران ، در رابطه اش با بینش ، بازمیگردند، که انسان را تخمی می‌داند ، که از آبی که شیرابه ( = خور= خور آوه = خرابه ) جهان هستی است ، و این‌همانی با خدا دارد ، آبیاری می‌شود، و بدینسان روشن و بینا می‌گردد . مولوی میگوید ، اکنون که تو نمی‌توانی خود را درکلیتش بنمائی ، حداقل بخشی ازهستی ات را برهنه کن ، تا جزوی ازجانت را بنمائی .
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به عشق سوزانی اشاره می‌کند که در درونش می‌سوزد و این آتش نه تنها در حال نمایان است، بلکه در شب و روز او را می‌سوزاند. او بیان می‌کند که همه انسان‌ها سعی در ریدیافت عقل و خرد دارند، اما دل‌های عاشقان همچنان تحت تأثیر این عشق سوزان و آتشین قرار دارند.
هوش مصنوعی: می‌خواهم مثالی از این عشق سوزان بیان کنم که مانند آتش پنهانی در درونم شعله‌ور است.
هوش مصنوعی: اگر چه ممکن است شکوه و ناله کنم، ولی در هر حال این درد و ناراحتی وجود دارد که مانند آتش در طول شب و روز به من رنج می‌دهد.
هوش مصنوعی: همه افراد سعی می‌کنند تا دانش و درک خود را بهبود دهند و مانند خرقه‌ای که لباس زیرین را میپوشاند، به آنها بپردازند. اما دل‌های عاشقان به شدت دچار درد و آزردگی هستند، به گونه‌ای که به جای پوشش، دچار سوختگی و رنجی عمیق هستند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
مشابه‌یابی بر اساس وزن و قافیه
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.