ساقیا ما ز ثریا به زمین افتادیم
گوش خود بر دم شش تای طرب بنهادیم
دل رنجور به طنبور نوایی دارد
دل صدپاره خود را به نوایش دادیم
به خرابات بدستیم از آن رو مستیم
کوی دیگر نشناسیم در این کو زادیم
ساقیا زین همه بگذر بده آن جام شراب
همه را جمله یکی کن که در این افرادیم
همه را غرق کن و بازرهان زین اعداد
مزه‌ای بخش که ما بی‌مزه اعدادیم
دل ما یافت از این باده عجایب بویی
لاجرم از دم این باده لطیف اورادیم
از برون خسته یاریم و درون رسته یار
لاجرم مست و طربناک و قوی بنیادیم
همه مستیم و خرابیم و فنای ره دوست
در خرابات فنا عاقله ایجادیم
هله خاموش بیارام عروسی داریم
هله گردک بنشینیم که ما دامادیم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به موضوع عشق و مستی می‌پردازد. او از ساقی درخواست میکند که شرابی بدهد تا همه را یکی کند و از هویت فردی آزاد سازد. شاعر احساس میکند که دلش از غم و رنج پُر است و به همین دلیل به خرابات پناه آورده است. او از باده می‌گوید که به او لذت و شادی می‌بخشد، و بر این باور است که در عین مستی و خراب بودن، در جستجوی دوست و اتحاد با دیگران است. در انتها، شاعر دعوت میکند که جشن و شادی برپا شود و خود را به عنوان "داماد" معرفی میکند، که نشان‌دهنده شادی و سرور در پی وصل و عشق است.
هوش مصنوعی: ای ساقی، ما از اوج زندگی به زمین پایین آمده‌ایم و گوش خود را به نوای خوش شش ساز طرب سپرده‌ایم.
هوش مصنوعی: دل بیمار ما به صدای طنبور گوش می‌دهد و دردهایش را در این نوا فراموش میکند. ما هم دردهای خود را به این نوا سپرده‌ایم.
هوش مصنوعی: ما به خاطر اینکه در این کوچه به دنیا آمده‌ایم و محله‌های دیگر را نمی‌شناسیم، در دل خرابات به سر می‌بریم و مست هستیم.
هوش مصنوعی: ای ساقی، از همه این حوادث و ماجراها عبور کن و آن جام شراب را به ما بده. همه ما را یکی کن، زیرا در زیر این ظاهر افراد، همه یک وجودیم.
هوش مصنوعی: همه را در دریا غرق کن و دوباره از آن نجات بده. طعمی به زندگی ببخش که ما در دنیای بی‌طعم اعداد گم شده‌ایم.
هوش مصنوعی: دل ما از این شراب، حوادث شگفتی را تجربه کرد و به همین دلیل، از نسیم این نوشیدنی دلنشین، سرمست شده‌ایم.
هوش مصنوعی: ما از بیرون به خاطر مشکلات و ناملایمات خسته شده‌ایم، اما در درون به لطف وجود یارمان انرژي و شادابی پیدا کرده‌ایم، بنابراین با قوت و شادابی در زندگی پیش می‌رویم.
هوش مصنوعی: همه ما در حال سرخوشی و نابودی هستیم و در راه عشق دوست، به جایی می‌رسیم که عقل و خرد خود را فراموش کرده‌ایم و در حال تجربه نابودی هستیم.
هوش مصنوعی: بیا آرام باش، ما جشن عروسی داریم. بیایید دور هم جمع شویم، چون ما داماد هستیم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
همچو گل خنده‌زنان از سر شاخ افتادیم
هم بدان شاه که جان بخشد، جان را دادیم
آدمی از رحم صنع دوباره زاید
این دوم بود که مادر دنیا زادیم
تو هنوز ای که جنینی بنبینی ما را
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۴ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.