ساقیا باده چون نار بیار
دفع غم را تو ز اسرار بیار
باده‌ای را که ز دل می‌جوشد
زود ای ساقی دلدار بیار
کافر عشق بیا باده ببین
نیست شو در می و اقرار بیار
ساقیا دست همه مستان گیر
همچنان جانب گلزار بیار
پیش این شاهد ما خوبان را
گردن بسته ز بلغار بیار
مؤمنان را همه عریان کردی
گروی نیز ز کفار بیار
شمس تبریز بگو دولت را
بپذیر اندک و بسیار بیار
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: غزل به دعوت ساقی برای آوردن باده اشاره دارد. شاعر خواستار نوشیدنی است که غم‌ها را دور کند و احساسات عاشقانه را بیدار کند. او به ساقی می‌گوید که باید همه را در میخانه جمع کند و به زیبایی‌ها احترام بگذارد. در این شعر، عشق و لذت از زندگی در کنار هم قرار دارند و شاعر به اهمیت حضور شمس تبریز به عنوان نماد عشق و معرفت اشاره می‌کند، و خواستار پذیرش نعمت‌های زندگی چه کم و چه زیاد است.
هوش مصنوعی: ای ساقی، باده‌ای مانند آتش بیاور تا غم را برطرف کنی و رازهای ناب را به ما بیاموزی.
هوش مصنوعی: ای ساقی عزیز، زود بیا، زیرا من به شراب دلخوش‌کننده‌ای نیاز دارم که از عمق وجودم می‌جوشد.
هوش مصنوعی: ای کسی که به عشق ایمان نداری، بیا و باده را بنگر و از خود بیخود شو و در میخانه اقرار کن.
هوش مصنوعی: ای ساقی، دست همه این شراب‌نوشان را بگیر و به سمت گلزار ببریم.
هوش مصنوعی: در حضور این معشوق، خوبان را به خاطر عشق و زیبایی‌اش زنجیر بسته‌ایم و از سرزمین بلغار آورده‌ایم.
هوش مصنوعی: مؤمنان را از زینت‌ها و آرایش‌های دنیا برهنه کردی، نیز به گروگان کافران درآوردی.
هوش مصنوعی: شمس تبریز می‌گوید که باید به نعمت‌ها و برکت‌ها توجه کرد و آنها را هرچند کم یا زیاد، بپذیریم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.