|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به نقد توکل نادرست اشاره می‌کند و می‌گوید که کسانی که در توکل مهارت دارند، کم هستند. او تأکید می‌کند که دور شدن از نادر و خیر به خاطر نادانی است و هر کسی باید حد و مرز خود را بشناسد. همچنین به اهمیت قناعت و رسیدن به گنج‌های نهفته اشاره می‌کند و توصیه می‌کند که انسان از بالاتر رفتن زیاد پرهیز کند تا در مشکلات و دردسرها نیفتد.
هوش مصنوعی: روبه به کسی که به توکل نادرست معتقد است، می‌گوید که در این مسئله کمتر کسی وجود دارد که به درستی توکل را بشناسد و با آن ماهر باشد.
هوش مصنوعی: هر کسی که به خاطر نادانی به دور خودش می‌چرخد، نمی‌تواند به مقامات و رهبری برسد.
هوش مصنوعی: اگر قناعت را به عنوان گنجی ارزشمند بدانیم، هر کسی به این گنج نهفته دسترسی پیدا نخواهد کرد.
هوش مصنوعی: به محدودیت‌های خود آگاه باش و از حد خود فراتر نرو تا گرفتار مشکلات و دردسرها نشوی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.