گفت اینک راست پَذْرُفتم به جان
کَژ نماید راست در پیش کَژان
گر بگویی اَحولی را: «مَه، یکی‌ست»
گویدت: «این دُوست و، در وحدت شَکی‌ست»
وَر بَرو خندد کسی، گوید: دو است
راست دارد، این سزای بَدخو است
بر دروغان، جمع می‌آید دروغ
للخبیثات الخبیثین زد فروغ
دل‌فراخان را بُوَد دستِ فراخ
چشم‌کوران را عِثارِ سنگ‌لاخ
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بررسی مفهوم حقیقت و دروغ می‌پردازد. شاعر بیان می‌کند که حقیقت در حضور انسان‌های نادرست، به اشتباه درک می‌شود. همچنین اشاره می‌کند که هرگاه حقیقت را در برابر دروغ بگذاریم، دروغ خود را بیشتر نشان می‌دهد. او به این نکته می‌پردازد که در میان انسان‌های نیکو، حقیقت و دوستی وجود دارد اما در میان افراد بد، تنها دروغ و خندیدن به حقیقت دیده می‌شود. در نهایت، شاعر به این باور می‌رسد که دل‌های پاک به حقیقت دست می‌یابند و چشم‌های نادان نمی‌توانند شاهد نور حقیقت باشند.
هوش مصنوعی: می‌گوید: حالا راست را به جانم پذیرفتم، و راست به جلو می‌رود در حالی که کج‌ها را به کجایی می‌برد.
هوش مصنوعی: اگر به کسی که در حالتی خاص و متفاوت از دیگران است بگویی که همه چیز یکی است، او به تو پاسخ خواهد داد که این دوگانگی وجود دارد و در واقع در اصل یکپارچگی شک و تردید وجود دارد.
هوش مصنوعی: اگر کسی برود و بخندد، می‌گوید که دو درست است، این مجازات بد رفتاری است.
هوش مصنوعی: دروغ‌گویی به دور از حقیقت، از افرادی رنجور و شرور جمع می‌شود و در تاریکی، نور دروغ آنها نمایان می‌شود.
هوش مصنوعی: دل‌های بزرگ و گشاده، در برابر مشکلات و چالش‌ها، به خوبی می‌توانند مقاومت کنند، اما افرادی که بینش و درک درستی ندارند، ممکن است با سختی‌ها و موانع سنگین‌تری روبه‌رو شوند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.