به دست دیده عنان دل فکار مده
مرا ببین و به چشم خود اختیار مده
ز غیرت ای گل نازک ورق چو دامن پاک
کشیدی از کف بلبل به چنگ خار مده
به رشک دادن من در دو روزه رنجش خود
هزار مست هوس را به بزم بار مده
به غیر کامده زان زلف تابدار به رنج
به غیر شربت شمشیر آب‌دار مده
غرور سد نگه شد خدای را زین بیش
شراب ناز به آن چشم پر خمار مده
بز جر منصب فرهادیم بده اما
ز حکم خسرویم سر به کوهسار مده
هزار وعدهٔ پر انتظار دادی و رفت
کنون که وعده قتل است انتظار مده
گرفته تیغ تو چون در نیام ناز قرار
نوید قتل به جان‌های بی‌قرار مده
اگر به هیچ نمی‌ارزم از زبون کشیم
به دست چشم سیه مست جان شکار مده
وگر به کار تو می‌آیم از برای خودم
نگاه دار و به چنگال روزگار مده
غرض اطاعت حکم است محتشم زین نظم
به طول دردسر آن بزرگوار مده
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر در قالب یک غزل به بیان احساسات عاشقانه و رنج‌های ناشی از عشق می‌پردازد. شاعر از معشوق خود می‌خواهد که دل و چشمش را تحت اختیار او قرار ندهد و تنها او را با دیده خود ببیند. او به زیبایی معشوق اشاره می‌کند و از او می‌خواهد که به خاطر غیرت و حساسیتش دیگران را به خود جذب نکند. شاعر تمایل دارد که در عشقش آسایش و آرامش داشته باشد و از رنجش‌ها دور بماند. همچنین، او به وعده‌های معشوق و ناپایداری آنها اشاره می‌کند و از او می‌خواهد که قلب‌های بی‌قرار را با وعده‌های بی‌پایه و اساس بیشتر آزارت ندهد. در نهایت، شاعر به این نکته اشاره می‌کند که اگر هیچ ارزشی ندارد، نباید او را برای خواسته‌های خود گرفتار کند و از روزگار و مشکلات زندگی فاصله بگیرد.
هوش مصنوعی: به من اجازه نده که فقط با چشم خودم و به وسیله ظاهر تو را ببینم. دل و احساسات من را تحت تأثیر قرار نده، در عوض، خودت را به من نشان بده تا بتوانم از نزدیک تو را درک کنم.
هوش مصنوعی: به خاطر غیرت و حساسیت خود، ای گل نازک و زیبا، مانند دامن پاکی که از دست بلبل کشیده‌ای، به خارها نچسب.
هوش مصنوعی: در دو روزه رنج و سختی‌ام، مرا به شیفتگی و حسادت نکشید و هزاران خوشی و لذت را برای من فراهم نسازید.
هوش مصنوعی: جز زیبایی موهای پر طراوت و جذابش، چیزی دیگر به من ندهید، زیرا از درد و رنج انتظار، تنها شربت شیرین و نرم عشق او را می‌خواهم.
هوش مصنوعی: غرور، مانع ملاقات با خداوند می‌شود، از این رو دیگر شراب ناز را به آن چشمان خواب‌آلود نده.
هوش مصنوعی: اگر مرا از موقعیت اجتماعی‌ام بی‌نصیب کنی، هیچ اشکالی ندارد، اما سر از کوه و دشت در نیاور و از حکمت و دستورات پادشاه پیروی کن.
هوش مصنوعی: تو هزار وعدهٔ امیدبخش به من دادی و رفتی، حالا که وعدهٔ مرگ نزدیک است، دیگر منتظر نباش.
هوش مصنوعی: تیغ تو در نیام مانند دهی بی‌حالت است؛ امیدی به آرامش جان‌های مضطرب نده.
هوش مصنوعی: اگر ارزشی ندارم، از زبانم چیز نکشید و به دست چشم‌های سیاه مست اجازه ندهید که جانم را شکار کنند.
هوش مصنوعی: اگر به سراغ تو می‌آیم، به خاطر خودم است؛ پس مرا برای خودت نگه‌دار و نگذار روزگار تو را به چنگ بگیرد.
هوش مصنوعی: هدف این است که از دستورات تبعیت و پیروی کنیم، بنابراین از این نظم که به طول دردسر منجر می‌شود برای آن بزرگوار، خواسته‌ای نداشته باشیم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.