یکی گفت یا شیخ بنده به گناه از بندگی بیفتد؟ شیخ گفت چون بنده بودنه، پدر ما آدم چون بنده بود به گناه از خداوند بنه افتاد بندۀ او باش هر کجا خواهی باش ذَنبٌ مَعَ الافتقارِ خَیرٌ من طاعَةٍ مَعَ الاِفْتِخار آدم افتقار آورد و ابلیس افتخار لولا العصاة لَضاعَ رحمة اللّه.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این متن، یک فرد از شیخ می‌پرسد که آیا ممکن است بنده‌ای به خاطر گناه از بندگی بیفتد. شیخ پاسخ می‌دهد که پدر ما آدم نیز به خاطر گناه از خداوند دور افتاد، اما باز هم بنده بود. او می‌گوید بهتر است بنده‌ای با نیاز و فقر به درگاه خداوند باشد تا اینکه با غرور و افتخار در طاعت او باشد. شیخ به این نکته اشاره می‌کند که اگر گناهکاران نبودند، رحمت خداوند نیز از بین می‌رفت.
هوش مصنوعی: یکی از افراد پرسید که آیا ممکن است بنده به خاطر گناه از بندگی خداوند خارج شود؟ شیخ پاسخ داد که از آنجا که انسان بنده خداست، پدر ما آدم به دلیل اینکه بنده بود، به گناه افتاد. بنابراین، هر کجا که بخواهی، به عنوان بنده خداوند باش. اشتباه و گناه همراه با نیاز و فقر به خداوند بهتر است از طاعت و عبادت با حالت خودبرتربینی. آدم به دلیل فقر به سوی خداوند متوجه شد، در حالی که ابلیس به خاطر خودبرتربینی از رحمت خداوند محروم ماند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.