|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از زیبایی و جذابیت یک معشوق می‌گوید که به مانند بتخانه‌ای مقدس است. او اشاره می‌کند که معشوق، زیبایی را از سروهایی که بر تن دارد، گرفته است. شاعر آرزو دارد که تمام عمر خود را در آغوش این معشوق سپری کند، همان‌طور که او شبی او را در آغوش گرفته است.
هوش مصنوعی: خداپرستی در دل سرشار از عشق و محبت و زیبایی است. هنگامی که از محبت و زیبایی او متاثر می‌شوم، روح و دل من سرشار از حس زندگی می‌شود و این احساسات دل‌چسب، مرا به سوی خالق و معشوق هدایت می‌کند.
هوش مصنوعی: می‌خواهم تمام عمر خود را صرف کنم تا آن معشوق را در آغوش بگیرم که شبی من را در آغوش خودش گرفت.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ای شاه فلک یاد تو را نوش گرفت
شمشیر تو را ظفر در آغوش گرفت
اقبال تو را غاشیه بر دوش گرفت
اد‌بار مخالف تو را گوش گرفت
خون در تن من ز شوق تو جوش گرفت
وز ناله تلخ من جهان نوش گرفت
از وصل تو عاقبت در آغوشم بود
رفتی و مرا بلا در آغوش گرفت
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.