|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر از غم و اندوهی که بر دلش سنگینی می‌کند سخن می‌گوید و اشاره دارد که این غم ناشی از عشق و آرزوی اوست. او همچنین از خالی بودن خمخانه (محل نوشیدن) و ارتباط آن با درد و رنج دلش صحبت می‌کند. در نهایت، به تضاد بین رنگ می (شراب) و نیرنگ‌های دل اشاره می‌کند، که نوعی جستجو برای آرامش در میان دردهاست.
هوش مصنوعی: ای غم تو، خانه‌ی تنگ دلم را اشغال کرده‌ای و این درد ناشی از عشق تو، در دل من همچون اسیری گرفتار است.
هوش مصنوعی: آن مکان میخانه را خالی از زیبایی و نشاط نگذار، چه کسی می‌تواند رنگ شراب را بچشد در حالی که دل من پر از نیرنگ و فریب است؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ای بیهشی عشق تو فرهنگ دلم
وی تیره ز تو خوابه تنگ دلم
عمر دل من گذشت و آخر نفتاد
جز باد ز سودای تو در چنگ دلم
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.