ای آنکه به رخسار ارغوانی
نوشین لبی و شیرین زبانی
بازار تو همچون آسمانست
زیرا که تو چون ماه آسمانی
برجند دکان ها تو را و چون مه
زین برج بر آن برج تو روانی
فرمان نیکوان همه تو را باشد
زیرا که تو سالار نیکوانی
این را به لطافت همی فروشی
آن را به سیاست همی دوانی
گر طره ز بهر بها نداری
بر تخته سیمین چرا نشانی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر شاعر به توصیف زیبایی و جذابیت فردی می‌پردازد که به او لقب‌های زیبا و دلنشینی می‌دهد. او چهره‌ی ارغوانی و لب‌های شیرین این شخص را بیان می‌کند و او را به ماهی در آسمان تشبیه می‌کند که در بازار خود مانند ستاره‌ای درخشان است. شاعر در ادامه به مقام و شخصیتی که این فرد در بین نیکوکاران دارد اشاره می‌کند و از لطافت و سیاست او سخن می‌گوید. در نهایت، شاعر از این می‌پرسد که اگر او به زیبایی‌های خود بها نمی‌دهد، چرا نشانی از خود بر تخته‌ای نقره‌ای باقی می‌گذارد.
هوش مصنوعی: ای کسی که چهره‌ات به رنگ ارغوانی و لب‌هایت شیرین و سخنانت خوشایند است.
هوش مصنوعی: بازار تو به زیبایی آسمان است، زیرا تو مانند ماه در آسمانی.
هوش مصنوعی: در بازارها و مغازه‌ها، مانند ماهی که از بلندی به پایین می‌افتد، تو نیز بر روی آن برج بلندی در حال حرکت هستی.
هوش مصنوعی: تمام خوبی‌ها به تو تعلق دارد، زیرا تو رئیس و سرور نیکوکاران هستی.
هوش مصنوعی: تو شیوه‌ی فروختن لطافت را می‌دانی و نحوه‌ی پیشبرد کارهای سیاست را نیز کاملاً درک کرده‌ای.
هوش مصنوعی: اگر برای قیمت دادن به موهای زیبا care نکنید، پس چرا بر روی تخته نقره‌ای علامتی از خود باقی نمی‌گذارید؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ای آنکه به رخساره ارغوانی
نوشین لبی و شیرین زبانی
بازار تو خود همچو آسمانست
زیرا که تو چون ماه آسمانی
فرمان نکویان همه تو را شد
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.