ای دلکش و دلبند من فدیتک
زلفین تو دلبند و چشم دلکش
چو خامه آزر میانت لاغر
چون نامه مانی رخت منقش
نای تو به دست چون منی آمد
نالنده از زخمت ای پریوش
آواز خوش آمد بتا ز نایت
زیرا که گذرگاهش آن لب خوش
هر گه که تو در نای در دمیدی
روی تو برافروزد ای بت کش
رخسار تو آتش است آری
بیشک ز دمیدن فروزد آتش
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره زیبایی و جذابیت معشوقه است. شاعر از زلف‌ها و چشم‌های دلکش او به زیبایی یاد می‌کند و احساس عاشقانه‌اش را بیان می‌کند. او معشوقه‌اش را به نای (ساز) تشبیه می‌کند که با صدای خود حسی خاص را به وجود می‌آورد. همچنین اشاره می‌کند که زیبایی و چهره‌اش مانند آتش است که وجودش را روش می‌کند. احساسات عمیق و شوق عاشقانه در این شعر به وضوح نمایان است.
هوش مصنوعی: ای محبوب و دل‌فریب من، جانم فدای دو زلف تو و چشم‌های زیبا و جذابت.
هوش مصنوعی: مانند قلمی که در میان سرخی آتش لاغر و باریک شده، تو نیز به زیبایی و شکوهی مانند نامه‌ی زیبا و زینت‌دار هستی.
هوش مصنوعی: صدا و نغمه تو مانند من گله‌مند و نالان است، ای محبوب من که از درد تو شکایت می‌کند.
هوش مصنوعی: صدای دلنشین و زیبا که از لبان تو می‌آید، مانند نوری است که در تاریکی می‌درخشد.
هوش مصنوعی: هر بار که تو در نی دمیدی، زیبایی‌ات همچون آتش افروخته می‌شود، ای معشوقه دل‌ربا.
هوش مصنوعی: چهره‌ی تو آتشین است و قطعاً با دمیدن از آن، آتش شعله‌ور می‌شود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.