هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات به زیبایی و سرزندگی عشق اشاره می‌کند. او از خوشحالی و شادابی روز خود به‌واسطه وصل معشوق سخن می‌گوید و compares عشقش را به گل سوسن که نماد زیبایی و طراوت است. او از لذت و شیرینی این عشق و حضور معشوق در زندگی‌اش صحبت می‌کند.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات به زیبایی و سرزندگی عشق اشاره می‌کند. او از خوشحالی و شادابی روز خود به‌واسطه وصل معشوق سخن می‌گوید و compares عشقش را به گل سوسن که نماد زیبایی و طراوت است. او از لذت و شیرینی این عشق و حضور معشوق در زندگی‌اش صحبت می‌کند.
هوش مصنوعی: از دوست آنقدر خوشحالم که هر روزم مانند روزی شاداب و پر از طرب است، همانطور که سوسن در چمن شکوفا و زیباست.
هوش مصنوعی: امروز به خاطر این نعمت شکرگزارم که در زمان من وجود دارد، همانطور که زبانم مانند گل سوسن در دهنم نشاط و طراوت دارد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
آنم که مرا نه دل نه جان و نه تنست
بر من ز من از صفات هستی بدنست
تا ظن نبری که هستی من ز منست
آن سایه ز من نیست که از پیرهنست
شمعم من اگر چه ز آتشم رنج تنست
هجران ویم بتر ز گردن زدنست
گر باز گرفته ام بجان آتش را
زانست که روشنایی چشم منست
آن یار که سیمین بر و نسرین بدنست
رفتم بسراچه ئی که او را وطنست
در پیش نهاده بود یک رشته دُر
وان رشته ی دُر هنوز در چشم منست
گل گفت چو من گلی کجا در چمنست
یا رنگ کدام لاله گویی چو منست
نسبت به شقایقم مکن کان مسکین
دل سوخته و نزار و خونین دهنست
ظاهر ز مظاهر جهات ذات منست
گر علوی و سفلی است و گر جان و تنست
گر عالم و آدم است و گر ملک و ملک
گر کون و مکان و گر زمین وز منست
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.