.....................

....................

ای تطاول بین که از دست شب یلدا کشم

ای امید ناامیدان، ای پناه بی کسان

من نگویم آن کسم در آستانت جلوه گر

یا ز گستاخی سگ کوی توام خاکم به سر

این قدر گویم به زاری تا توانم این قدر

ای امید ناامیدان، ای پناه بی کسان

چون ترا دانسته ام از رحمت پروردگار

رحمتی کن رحمتی، ای رحمت حق زینهار

آیت «لا تقنطوا من رحمة الله» گوشدار

ای امید ناامیدان، ای پناه بی کسان

ای که می دانی که قلب مؤمنان عرش خداست

تا دلی را بشکنی........بودن رواست

یک نظر زان حضرتم از روی رحمت التجاست

ای امید ناامیدان، ای پناه بی کسان

دست گیرا! دست گیرم، ره نمایا! ره دهید

چون تویی درمان دردم چارهٔ دردم کنید

ای امید خود «وفایی» را مفرما نا امید

ای امید ناامیدان، ای پناه بی کسان