شمس مغربی » رباعیات » شمارهٔ ۱۴ تا چند فروز ذکر افسرده کنم تا کی صفتت با دل پژمرده کنم ناکرده نماز را قضا کردم لیک گر عمر بود قضای این کرده کنم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر بیانگر احساس ندامت و افسردگی شاعر است. او از خود می‌پرسد که تا چه زمانی باید به یاد معصیت‌هایش غمگین باشد و دلش را پژمرده کند. هرچند که نماز خود را قضا کرده، اما امیدوار است اگر عمری باقی بود، بتواند آن را جبران کند.
هوش مصنوعی: تا کی باید با ذکرهای ناراحت‌کننده خود را بیفروزانی کنم و تو را با دل غمگین توصیف کنم؟
هوش مصنوعی: من نماز را ترک کرده‌ام، اما اگر هنوز عمرم ادامه داشته باشد، در آینده سعی می‌کنم قضاهای آن را جبران کنم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.