|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
پیشخان کاربر
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به زیبایی و جذابیت یاسمین اشاره میکند و چهرهاش را زیباتر از هر چیز دیگری میداند. او تأکید میکند که هر بار نام موهای یاسمین را میشنود، به یاد عطر و زیبایی او میافتد. همچنین، گلها و نسیم را نیز با زیبایی یاسمین مقایسه میکند و میگوید که وقتی او پا به زمین میگذارد، شاعر آماده است تا سر خود را به زمین بگذارد. در نهایت، شاعر خود را به عنوان غلام و بنده عشق او معرفی میکند، اما این بندگی را خاص و متفاوت میداند.
هوش مصنوعی: در برابر زیبایی و جاذبهای که تو داری، هیچ چیز دیگری ارزش ندارد. گل یاسمین و شهد لعل در مقایسه با تو بیاهمیتاند.
هوش مصنوعی: هر جایی که نام زیبا و دلنشین تو آورده شود، مانند نرمی و لطافت پارچهای گرم و جذاب به چشم میآید.
هوش مصنوعی: گل وقتی از نسیم صبحگاهی بوی خوشی میگیرد، به خاطر زیبایی دلربایش است.
هوش مصنوعی: وقتی ببینم تو پای خود را به زمین میگذاری، سر خود را به هر زمینی که باشد، خم میکنم.
هوش مصنوعی: پادشاهی تو به غلام و بنده تبدیل شد، اما او فقط در این حالت، یعنی در همین حالت که هست، در بند است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.