|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
پیشخان کاربر
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر احساس تنهایی و غم خود را ابراز میکند و به این نکته اشاره میکند که هیچکس برای غم او اهمیت قائل نیست. او به طعنه میگوید که هیچکس در مورد دردها و آتش درونش نمیپرسد و حتی وقتی که دچار مشکل میشود، دیگران فقط به لطف و شادی توجه میکنند. شاعر همچنین در نهایت بیان میکند که عشق و مشکلات ناشی از آن به قدری عمیق و جدی هستند که حتی سخن گفتن از آنها نیز بیمعناست. در واقع، او به نوعی از بیتوجهی و فراموشی در روابط انسانی گلایه دارد.
هوش مصنوعی: غم و اندوه من برای کسی اهمیت ندارد، همانطور که دکّاندار پارچه نمیپرسد چه قیمتی دارد.
هوش مصنوعی: چرا از احوال من سوال میکنی؟ به یاد داشته باش که آتش در زمان سوختن به خس و خاشاک اهمیت نمیدهد و به حال آنها توجهی نمیکند.
هوش مصنوعی: اگر او کسانی را که به گذشته بازگشتهاند فراموش کند، من با تمام وجود برای او جان میدهم.
هوش مصنوعی: رقیب گفت: کی بر تو میآیم؟ اما هر کس که دچار بلا شود، دیگران از او نمیپرسند.
هوش مصنوعی: از پادشاهان نپرس درباره عشق و احساسات، چرا که مانند بلبل، او هرگز از کرکس نام نمیبرد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.