خطی از لعل جانان می برآید
که دود از روزن جان می برآید
سر زلفش بنفشه دسته بسته
ز اطراف گلستان می برآید
برآمد ماه تابان در شب اینجا
شبی از ماه تابان می برآید
ز کافور تو سنبل می زند سر
ز یاقوت تو ریحان می برآید
مسلمانان، نگهدارید خود را
که کفر کج ز ایمان می برآید
دل خسرو در آن زلف است دانم
از آن خاطر پریشان می برآید
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به توصیف زیبایی و جاذبه‌های خاص محبوب می‌پردازد. شاعر از لعل جانان و زیبایی‌های او یاد می‌کند که همچون دود از جان برخاسته و زلف او را به گلستان تشبیه می‌کند. همچنین، زیبایی محبوبش را با ماه تابان و عطرهای خوشبو مانند کافور و یاقوت مقایسه می‌کند. در نهایت، شاعر با تذکر به مسلمانان آنها را به حفظ ایمان‌شان ترغیب کرده و اشاره می‌کند که دل‌ها در زلف محبوب گرفتار است و از این حال نگران است.
هوش مصنوعی: خطی از معشوق ظاهر می‌شود که به اندازه‌ای زیبا و دل‌نواز است که روح را به وجد می‌آورد و از دل، احساسات و زیبایی‌ها به‌طور غیر ارادی به‌وجود می‌آید.
هوش مصنوعی: موهای او مانند بنفشه‌ای دسته‌گلی است که از اطراف گلستان به‌خارج می‌آید.
هوش مصنوعی: ماه روشن و زیبایی در شب در اینجا طلوع کرده است و این شب تحت تاثیر وجود او نورانی شده است.
هوش مصنوعی: عطر دل‌انگیز تو همچون سنبل از کافور به مشام می‌رسد و بوی خوش ریحان از یاقوت تو به وجود می‌آید.
هوش مصنوعی: ای مسلمانان، هوشیار باشید و خود را حفظ کنید، زیرا ایمان می‌تواند به راحتی به کفر تبدیل شود.
هوش مصنوعی: دل خسرو به خاطر آن زلف، پریشانی را می‌فهمد و از آن منبع نشأت می‌گیرد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.