آن شکل جولانش نگر، وان خلق در دنبال او
وان خواب نازآلود بین، وین غمزه قتال او
یک تار مویش را صبا هر دو جهان گوید بها
هرگز بدین ندهم رضا گر من بوم دلال او
خنگش چو از جا در جهد هرگز نه پیشش سر نهد
سبزه به خط خود دهد فتوای خون و مال او
گر در شکار آن کینه کش گاهی به میدان مست و خوش
مسکین دل دیوانه وش سرگشته در دنبال او
گر می پرد این چشم تر کان رویش آید در نظر
بگذر، دلا، کاندر اثر خون می چکد از خال او
آه دل زارم کنون سوزان نمی آید برون
کش داغها اندر درون گنجد، نگنجد حال او
در بند آن زلف دو تا دیوانه ام دایم، دلا
زنهار زنهار، ای صبا، گه گه بپرسی حال او
خسرو شناسد سوز من، و آن ناله دلسوز من
زان کاگهست از روز من، شبهای همچون سال او
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی و جذابیت محبوبی اشاره دارد که در دل شاعر جولان می‌کند. شاعر به وصف موهای او و تأثیر آن بر دو جهان پرداخته و از عشق و وابستگی‌اش به او صحبت می‌کند. او می‌گوید که هیچ‌گاه حاضر نیست برای دلالی و واسطه‌گری در عشقش به رضایت برسد. شاعر همچنین به اندوه و درد درونش اشاره کرده و از زلف محبوبش به عنوان دلیلی برای دیوانه‌گی‌اش یاد می‌کند. در نهایت، او از صبا (باد) می‌خواهد تا حال محبوبش را بپرسد و به سوز و ناله دلش پرداخته و از شبهای طولانی‌اش تحقیق کند.
هوش مصنوعی: به آن نماد زیبا و جالبی که آنجا حضور دارد نگاه کن، آن شخصیتی که همه به دنبال او هستند. آن خواب دلنشین و پر از آرامش را ببین و آن نگاهی که در دلش جنگ و حسادت پنهان است.
هوش مصنوعی: یک تار موی او را نسیم به هر دو جهان می‌فروشد، اما من هرگز راضی نخواهم بود که در مقابل آن، زندگی‌ام را فدای او کنم.
هوش مصنوعی: هرگاه که خنگ از جا بلند شود و تلاش کند، هرگز هیچ چیزی به جز سبزه و گیاه پیش او نخواهد آمد؛ او تنها به موجب حماقت خود به خون و مال دیگران فتوا می‌دهد.
هوش مصنوعی: اگر گاهی در تعقیب شکار آن دشمن، در میدان به حالتی سرمست و خوشحال باشی، دل بیچاره و دیوانه‌وار در پی او گام بر می‌دارد.
هوش مصنوعی: اگر این چشم اشک بار باشد و چهره‌اش در نظر بیاید، ای دل، فراموش کن، زیرا که از اثر خونی که از آن نقش رویش می‌چکد، در دل می‌ریزد.
هوش مصنوعی: دل غمگین و آشفته‌ام به شدت می‌سوزد و نمی‌تواند این درد و رنج را بیرون بریزد. درونم پر از داغ و ناراحتی است که جای آنها در قلبم تنگ شده و نمی‌توانم حال و روزم را بیان کنم.
هوش مصنوعی: من همیشه در فکر و گرفتار آن زلف‌های دوگانه‌ام هستم. دل عزیز، مراقب باش! ای نسیم، گاهی حال او را بپرس.
هوش مصنوعی: خسرو (شاه) درد من را می‌شناسد و صدای ناله‌ام که از دل رنجورم برمی‌خیزد، از آنجا نشأت می‌گیرد که شب‌ها برای من به اندازه سال‌ها طولانی است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.