گنجور » کمال خجندی » غزلیات

شمارهٔ ۸۸۷

هر دمی با دگری ناز مکن

چشم بر روی خسان باز مکن

چون نصیبی دهی از درد مرا

دگری را بمن انباز مکن ناز کن

می کنم ناز دگر از تو نیاز

بار دگر ناز مکن مدد مردم غماز مکن

غمزه را جانب من نیز مساز

آن نخستین ز من آغاز مکن

چون کنی ترک جفای همه کس

بازش از کبر سرافراز مکن

گفته خاک ره ماست کمال

خاک را این همه اعزاز مکن

🖰 با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 شما حاشیه بگذارید ...