گنجور

 
خیام

* در پای اجل چو من سرافکنده شوم،

وز بیخ امید عمر بر کنده شوم،

زینهار، گِلَم به جز صراحی نکنید،

باشد که ز بوی می دمی زنده شوم.

 
نسک‌بان: جستجو در متن سی‌هزار کتاب فارسی
sunny dark_mode