گنجور

 
خیام

ابر آمد و زار بر سرِ سبزه گریست،

بی بادهٔ گُلرنگ نمی‌شاید زیست؛

این سبزه که امروز تماشاگه ماست،

تا سبزهٔ خاک ما تماشاگه کیست!

 
نسک‌بان: جستجو در متن سی‌هزار کتاب فارسی
sunny dark_mode