اندر ره عشق خسته جانی بهتر

وز شرح غم تو بی زبانی بهتر

بیمارئی کاو موجب دیدار تو بود

صد بار ز صحت جوانی بهتر

با وصل توام ز شربت مرگ چه باک

وصلت ز زلال زندگانی بهتر

آزرده مشو عزیز من ز آزارم

صد چون من اگر مرد، تو مانی بهتر

رنجورم وز آزردگیت می میرم

بر من ز گل ار شکر فشانی بهتر

جان می کنم و طاقت فریادم نیست

جان کندن عشاق نهانی بهتر

خالد اگرت هست به کف جوهر جان

از بهر نثار یار جانی بهتر