|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
پیشخان کاربر
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به زیبایی و ارزشهای معنوی و ظاهری معشوق اشاره میکند. او به تاج سر معشوق اشاره میکند که از گوهر لولاک (گوهری با زیبایی خاص) ساخته شده و گیسوی او را به عنوان نمادی از روح و قدرت مستحکم میبیند. همچنین به شب معراج اشاره میکند که ممکن است گویای اوج عشق و معنویت باشد. در کل، شعر به تحسین زیباییهای معشوق و عمق عشق اشاره دارد.
هوش مصنوعی: ای کسی که آسمان را به تو دادهاند، بهای زیبایی تو از گوهر لولاک (یک نوع گوهر درخشان) به تاج تو افزوده شده است.
هوش مصنوعی: موهایت که همچون روح است، شاید برای من مانند ریسمان محکمی باشد که به آن تکیه کنم و در شب معراج تو، به سمت آسمان بروم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.