گنجور

 
خواجوی کرمانی

آن حور پرچهره که ماواش دلست

پیوسته ز بیدلان تمنّاش دلست

گفتم که کجاست آنکه جان و دل ماست

جان نعره برآورد که او جاش دلست

 
sunny dark_mode