نی ز دود دل پر آتش ما می نالد
تو مپندار که از باد هوا می نالد
عندلیبیست که در باغ نوا می سازد
خوش سرائیست که در پرده سرا می نالد
بیزبانست و ندانم که کرا می خواند
در فغانست و ندانم که چرا می نالد
من دلخسته اگر زانک ز دل می نالم
باری آن خسته ی بیدل ز کجا می نالد
می فتد هر نفسی آتشم اندر دل ریش
بسکه آن غمزده ی بی سر و پا می نالد
می زنندش نتواند که ننالد نفسی
زخم دارد نه بتزویر و ریا می نالد
بسکه راه دل ارباب حقیقت زده است
ظاهر آنست که در راه خدا می نالد
نه دل خسته که یکدم ز هوا خالی نیست
هرکرا می نگرم هم ز هوا می نالد
هیچکس همدم ما نیست بجز نی و او نیز
چون بدیدیم هم از صحبت ما می نالد
ناله و زاری خواجو اگر از بی برگیست
او چه دیدست که هر دم زنوا می نالد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به توصیف حالتی از دلنگرانی، غم و اندوه پرداخته است. نی، به عنوان نمادی از آتش دل و رنج، ناله میکند و گوینده سعی دارد توضیح دهد که این نالهها ناشی از درد درون است و نه صرفاً از باد یا عوامل بیرونی. در باغی که پر از خوشی و نغمه است، عناصری چون عندلیب و خوشسرایی وجود دارند که در عین حال از غم و درد فراق مینالند. گوینده در تلاش است تا احساسات عمیق خود را توصیف کند و نشان دهد که در زندگی هیچکس جز نی، همدمی همراه ندارد. همچنین، این نالهها به حقیقت زندگی و واقعیتهای عمیقتری اشاره دارند که فراتر از ظواهر بوده و نشاندهندهٔ جستجوی معنایی عمیقتر در میان زخمها و رنجهای روحی شخصیتهاست. در نهایت، این شعر تصویری از تنهایی و اندوه عمیق انسانی را به تصویر میکشد.
هوش مصنوعی: دل ما از درد و آتش درونش ناله میکند، ولی تو نباید فکر کنی که این ناله به خاطر تلخیهای گذرا یا باد و هواست.
هوش مصنوعی: پرندهای در باغ نغمهای زیبا میخواند و خوشحال است، اما در عوض، کسی که در پنهانی زندگی میکند، همیشه در ناراحتی و غم به سر میبرد.
هوش مصنوعی: او بیزبان است و نمیدانم به quién در حال صحبت کردن است؛ در حال ناله کردن است و نمیدانم چرا اینگونه مینالد.
هوش مصنوعی: اگر من از دل خودم ناله میکنم، به خاطر این است که دلbroken و بیدل دیگری هم در این دنیا وجود دارد که او نیز از جایی ناله میکند.
هوش مصنوعی: هر لحظه آتشی در دلم شعلهور میشود، بهخاطر آن غمگین بیچاره که بیصدا ناله میزند.
هوش مصنوعی: او را میزنند، اما نمیتواند ناله کند. زخمهایی دارد که ناشی از فریب و تزویر نیستند، بلکه واقعاً درد میکشد.
هوش مصنوعی: دل صاحبان حقیقت به قدری در مسیر خداوند رنج میبرد که به ظاهر، گویی در حال ناله است.
هوش مصنوعی: دل انسان هرگز از آرزو و خواسته هایش خالی نیست و هر کسی را که میبینم، او هم به نوعی از این آرزوها و احساسات در درونش رنج میبرد.
هوش مصنوعی: هیچکس نیست که همراه ما باشد، جز نی. و حتی این نی هم وقتی ما را میبیند، از درد دل ما شکایت میکند.
هوش مصنوعی: خواجو در حال ناله و زاری است و اگر این ناله و زاری او به خاطر بی ثمری و بی برگ بودنش باشد، پس او چه تجربهای داشته که هر لحظه نوایی از دلش برمیخیزد؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.