کجا باز آید آن مرغی که با من همقفس بودی
گهی فریاد خوان گشتی گهم فریاد رس بودی
از آن ترسم که صیادی بمکرش صید گرداند
که او پرواز نتواند که دائم در قفس بودی
نمی دانم که بر برج که امشب آشیان دارد
بدام آوردمی او را مرا گر زانک کس بودی
چنان سرمست می گشتم ز آوازش که در شبها
که یادآوردی از شحنه کرابیم از عسس بودی
چه مرغی بلبل آوازی چه بلبل باز پروازی
که این عنقای زرّین بال پیشش چون مگس بودی
بگویم روشنت ماهی سریر حسن را شاهی
که سرو ار راست می خواهی بر بالاش خس بودی
بجان گر دسترس بودی اسیر قید محنت را
روان در پای شبرنگش فشاندن یکنفس بودی
درین وادی چه به بودی ز آه و ناله و زاری
اگر خورشید هودج را غم از بانگ جرس بودی
گلندامی طلب خواجو که در خلوتگه رامین
اگر هرگز نبودی گل جمال ویس بس بودی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این غزل به یاد مرغی میافتد که زمانی همقفس او بوده و از روزهای خوشی که با هم داشتهاند، یاد میکند. او نگران است که این مرغ (نماد آزادی و عشق) ممکن است به دام افتاده باشد و نتواند پرواز کند. شاعر از دلتنگی و غمش میگوید و به زیبایی و هنرمندی آن مرغ اشاره میکند که اسیر شده و تحت تأثیر درد و رنج است. در نهایت، او ابراز آرزو میکند که ای کاش آن مرغ او را فراموش نکرده باشد و به یادش باشد. این شعر، حسرت، عشق و آزادی را به تصویر میکشد و به دلتنگی شاعر در دوران جدایی میپردازد.
هوش مصنوعی: آن پرندهای که با من در یک قفس زندگی میکرد، کجا رفته است؟ گاهی صدای فریادش بلند بود و گاهی هم به کمک من میشتافت.
هوش مصنوعی: من نگرانم که شکارچی با فریب خود، پرندهای را که قادر به پرواز نیست، به دام بیندازد؛ زیرا این پرنده همیشه در قفس زندگی کرده است.
هوش مصنوعی: نمیدانم آیا آن کسی که امشب در بلندی نشسته، من را به دام انداخت یا اینکه اگر کسی دیگر بود، چنین اتفاقی نمیافتاد.
هوش مصنوعی: من به قدری تحت تأثیر صدایش قرار گرفته بودم که در شبها، وقتی به یادش میافتادم، گویی از نظارت و مراقبت حاکم بیخبر بودم.
هوش مصنوعی: چه پرندهای مانند بلبل است که آواز میخواند و چه بلبل دیگری که پرواز میکند؟ این دربارهٔ عنقای زرین بال است که در مقایسه با او مانند مگس به نظر میرسد.
هوش مصنوعی: بگویم که روشنیات مانند ماهی و زیباییات مانند یک پادشاه است. اگر میخواهی مانند سرو بلند و زیبایی داشته باشی، پس بر اوج زیباییات باید به دنبال تکستارهای باشی.
هوش مصنوعی: اگر در دسترس بودی، جانم را فدای تو میکردم و به راحتی بار غم را به پای اسب سیاه تو میافکندم.
هوش مصنوعی: در این سرزمین چه فایدهای دارد به آه و ناله و زاری پرداختن، اگر خورشید همانند هودج (کامیون) از صدای جرس نگران باشد.
هوش مصنوعی: خواجو در جستجوی گل میباشد و بیان میکند که اگر در مکانی خلوت، رامین حضور نداشت، زیبایی ویس به تنهایی کافی بود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.