خواجوی کرمانی » دیوان اشعار » بدایع الجمال » رباعیات » شمارهٔ ۱۱۳ چون رخ بنمودی ای بت یغمائی گشتم چو شکنج طره ات سودائی در آینه ی روی تو دیدم گفتم سبحان الله هم بدین زیبائی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به زیبایی و جذابیت محبوبش اشاره می‌کند و از شگفتی و مجذوب شدن خود در برابر زیبایی‌اش سخن می‌گوید. او می‌گوید وقتی که چهره‌ی محبوب را می‌بیند، به شدت تحت تأثیر قرار می‌گیرد و در آینه‌ی صورتش به زیبایی‌اش اعتراف می‌کند.
هوش مصنوعی: وقتی که چهره زیبایت را نشان دادی، من به گونه‌ای شدم که به خاطر پیچ و تاب مویت دیوانه شده‌ام.
هوش مصنوعی: در آینه چهره‌ی تو را دیدم و با تحسین گفتم که خداوند چقدر زیبایی آفریده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ای روی تو چشم حسن را بینایی
یغماست مرا قبله گر از یغمائی
خندان گل سرخی و بت گویائی
زینست که از بتان تو بی همتائی
پاکی و منزهی و بی همتایی
کس را نرسد ملک بدین زیبایی
خلقان همه خفته‌اند و درها بسته
یا رب تو در لطف بما بگشایی
ای دوست تر، از دو دیده و بینایی
ای آنکه ز پیش چشم ناپیدایی
آن روز که آمدی مرا دربایی
گر تا به قیامت تو غذانی (؟) نایی
در چشم منی روی بمن ننمائی
واندر دلمی هیچ بمن نگرائی
ای جان و دل و دیده و ای بینائی
چون از دل و دیده در کنارم نائی
گر می دو هزار رطل بر پیمایی
تا می نخوری نباشدت شیدایی
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.