کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۹۹ این اشک که مونس من غمناکست در کوی تو بامن وطنش در خاکست می نگسلد از دامن من دست وفا پیداست که گوهرش ز آب پاکست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به غم و اندوهی که از دوری معشوقش دارد اشاره می‌کند. اشک‌های او که همراهی با غم‌هایش هستند، نشانه‌ای از وفاداری و ارتباط عمیقش با معشوق است. شاعر تأکید می‌کند که این احساسات از سر صداقت و پاکی سرچشمه می‌گیرند.
هوش مصنوعی: این اشکی که همیشه به همراه من است و به خاطر غم و اندوهی که دارم، در خیابان تو آرامش دارد و در حال حاضر، بخشی از وجود من شده است.
هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که انسان از خیانت و وفا دست نخواهد کشید، چرا که وفا و صداقت او همچون جواهر گرانبهایی است که از آب پاک به دست آمده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.