کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۸۴۵ آمد گل و بلبلی ز دنبالۀ اوی می نالد و سودکی کند ناله اوی؟ چون گل همه سر گذشت بلبل شنود بر خنده یی آرد غم یک سالۀ اوی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، سخن از آمدن گل و بلبل است. بلبل از حال گل ناله می‌کند و غم خود را بیان می‌دارد. اما هنگامی که گل می‌خندد، بلبل نیز غم یک‌ساله‌اش را فراموش می‌کند و با شادی به این خنده پاسخ می‌دهد.
هوش مصنوعی: گلی به باغ آمده و بلبل به دنبال او می‌گردد و در تمایل به او ناله سر می‌دهد و از این عشق خود ابراز ناراحتی می‌کند.
هوش مصنوعی: هنگامی که گل به پایان عمر خود می‌رسد، بلبل می‌فهمد که با یک خنده، غم یک ساله‌اش را فراموش کند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.