کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۸۴۵

آمد گل و بلبلی ز دنبالۀ اوی

می نالد و سودکی کند ناله اوی؟

چون گل همه سر گذشت بلبل شنود

بر خنده یی آرد غم یک سالۀ اوی