کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۶۹۲ ای مهر بتاب و رحمتی بر من کم وی صبح زمانه را بدم گلشن کن وی چرخ برای کوری دیدۀ شب چشمم بچراغ صبحدم روشن کن
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این اشعار، شاعر از خورشید می‌خواهد که بر او بتابید و رحمتی به او عطا کند. او از صبح درخواست می‌کند که زندگی‌اش را گلشن کند و از آسمان می‌خواهد که بینایی شب را با روشنایی صبح از بین ببرد و چشمانش را روشن کند.
هوش مصنوعی: ای خورشید، به من نیکویی و محبت بفرما، تا صبح و آغاز روز را به زیبایی و گل و گیاه تبدیل کنم.
هوش مصنوعی: او، ای چرخ (آسمان) برای نابینایی چشم شب من، با چراغ صبحگاهی‌ات مرا روشن کن.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ساقی دل من سوخت نظر با من کن
چشمی فکن و گلخن من گلشن کن
مردم چو چراغ سحر شمع مراد
یکبار دگر چراغ من روشن کن
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.