کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۵۷۸ بر دل ز غمت دوش ببخشایستم زان گونه که گر نبودمی شایستم گرز آنکه کسی ز غم بمیرد ، پس من دوش از غم تو مرده همی بایستم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این بیت شاعر از درد و غم ناشی از عشق سخن می‌گوید. او حتی در شرایطی که خودش مستحق مرگ نیست، از غم محبوب به شدت رنج می‌برد و احساس می‌کند که اگر کسی به خاطر غم بمیرد، او هم از غم محبوبش مرده است.
هوش مصنوعی: دیشب از غم تو بر دل خود گذشتم و بخشیدم، به نحوی که اگر نبودم، هم شایسته‌ی این بخشش بودم.
هوش مصنوعی: اگر کسی به خاطر غم بمیرد، من هم دیشب به خاطر غم تو جان باختم و اینجا ایستاده‌ام.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.