کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۵۷۸

بر دل ز غمت دوش ببخشایستم

زان گونه که گر نبودمی شایستم

گرز آنکه کسی ز غم بمیرد ، پس من

دوش از غم تو مرده همی بایستم