کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۵۱۴ گل گفت اگرت هست بتی مه وش خوش با من بنشین و بر رخش می کش خوش من بر دل خویش کرده ام آتش خوش زان عمر بکام دل گذارم خوش خوش
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات از محبوبی زیبا و دل‌انگیز می‌خواهد که با او بنشیند و از زیبایی‌هایش لذت ببرند. او همچنین می‌گوید که در دلش آتش عشق روشن کرده و برای خوشی در کنار محبوب، حاضر است از عمر خود بگذرد.
هوش مصنوعی: گل به معشوقه‌اش می‌گوید: اگر زیبایی و دلربایی‌ات را داری، با من بنشین و لذت ببریم و با لبی خندان، زیبایی‌ات را تماشا کنیم.
هوش مصنوعی: من بر دل خود آتشی بنا کرده‌ام که از زندگی‌ام لذت ببرم و با آرامش خاطر، روزهایم را سپری کنم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.