خصم تو که هست تیغ گلگون ز قفاش
تیغ تو زبان کشید بیرون ز قفاش
در گردن خود گرفت خون خوداز آن
هر کجا که رود همی رود خون ز قفاش
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
خصم تو که هست تیغ گلگون ز قفاش
تیغ تو زبان کشید بیرون ز قفاش
در گردن خود گرفت خون خوداز آن
هر کجا که رود همی رود خون ز قفاش
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به توصیف خصم و جنگ می‌پردازد. شاعر اشاره می‌کند که خصم (دشمن) با تیغی خونین در دست، در حال مبارزه است و این تیغ به نوعی زبان را نیز به سخن آوردن واداشته است. در واقع، این شعر نشان‌دهنده این است که هر جا که خصم می‌رود، خون و میرانی با خود به همراه دارد. به طور کلی، فضا و حال و هوای جنگ و مبارزه را به تصویر می‌کشد.
هوش مصنوعی: خصم تو کیست که با تیغ سرخ و خونین از دهانش گفت‌وگو می‌کند؟ این نشان‌دهندهٔ آن است که تیغ تو برتری دارد و از قفا و پس‌زمینه‌اش برمی‌خیزد.
هوش مصنوعی: در هر جا که برود، خون خود را همراه دارد و در حقیقت، او مسئول عواقب کارهای خود است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.