ای از رسرشک باران از ابر
باران هنر از تو چو باران از ابر
از دست تو آستین سایل همه سال
چون دامن خیمه روز باران از ابر
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
ای از رسرشک باران از ابر
باران هنر از تو چو باران از ابر
از دست تو آستین سایل همه سال
چون دامن خیمه روز باران از ابر
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این بیت‌ها به زیبایی و تاثیر باران اشاره دارند و باران را به هنر که از وجود شخصی خاص نشات می‌گیرد تشبیه می‌کنند. همچنین از نقش او در پرورش و فراهم کردن نعمت‌ها و زیبایی‌ها در طبیعت سخن می‌گویند، همان‌طور که باران به خوبی زمین را سیراب می‌کند.
هوش مصنوعی: ای کسی که هنر و ذوقت مانند باران از ابر نازل می‌شود، تو همچون باران درخشان و زنده‌کننده‌ای هستی که از ابر می‌ریزد.
هوش مصنوعی: در اینجا شاعر به توصیف حالتی می‌پردازد که از بس غم و اندوه او در دلش جا دارد، گویی تمام سال مثل دامن خیمه‌ای است که در روز بارانی از ابر پر شده است. آستین او از دست تو پر شده و این احساس را به تمامی سال منتقل کرده است. در واقع، او حس می‌کند که غم و اندوهش همچون بارانی است که هیچ‌گاه متوقف نمی‌شود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.