کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۴۲۱ می نتوانم اشک فراوان بارید خون جگر از دیده چو باران بارید صد گونه بهانه بیش بر باید ساخت تا بی تو دو قطره اشک بتوان بارید
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این اشعار، شاعر نمی‌تواند به راحتی اشک بریزد و از شدت غم و اندوهش خون جگر از چشمانش می‌ریزد. او احساس می‌کند که برای بیان احساساتش باید بهانه‌های زیادی بیاورد، تا حتی دو قطره اشک به خاطر نبود معشوق بریزد.
هوش مصنوعی: من نمی‌توانم به اندازه کافی اشک بریزم، چون درد دل‌ام مرا به شدت می‌آزارد، اما چشمانم مانند باران می‌بارند.
هوش مصنوعی: برای این که بی تو حتی دو قطره اشک بریزم، باید بهانه‌های زیادی درست کنم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.