کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۲۴۷ شاخ ارز شکوفه شکل پروین دارد آن هم ز سرشک من غمگین دارد از ناله من کوه بدان سنگ دلی از لاله بدامن دل خونین دارد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر به زیبایی شاخ ارز و شکوفه‌هایی که شبیه پروین هستند اشاره می‌کند و غم و اندوه خود را از دل شکسته‌اش و ناله‌اش را به کوه‌های سنگ دل نسبت می‌دهد. همچنین از دل خونینش به دلیل غم و درد عشق سخن می‌گوید.
هوش مصنوعی: شاخه‌ی ارز، گل‌هایی دارد که شبیه پروین هستند و این زیبایی نیز به خاطر اشک‌های من غمگین شده است.
هوش مصنوعی: از درد و ناله‌های من، کوه محکم و سرد هم به این عشق و دل شکسته‌ام پی برده؛ چرا که مانند گل لاله، دل من نیز پر از خون و اندوه است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
بیننده که چشم عاقبت‌بین دارد
می خوردن و مست خفتن آیین دارد
تا جان دارم به دست برخواهم داشت
تلخی که مزاج جان شیرین دارد
لعلت چو شکوفه عقد پروین دارد
روی تو چو لاله خال مشکین دارد
من در غم تو چو غنچه بندم زنار
تا نرگس تو چو خوشه زوبین دارد
شمعی که مبارز است و تمکین دارد
بر پشت لگن زچابکی زین دارد
گفتم که چرا زرد رخی؟ گفت مرا
فرهاد دلم فراق شیرین دارد
زلف تو که خون ریختن آئین دارد
کفریست که رونق دوصد دین دارد
خاقان به جهان بیش زیک چینش نیست
آن هندوی زلف تست و صد چین دارد
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.