تا گشت عتاب و جنگ با ماش فراخ
شد تنگ شکر زان لب در پاش فراخ
گفتند فراخست دهان خوش او
آن روزی جان ماست گو باش فراخ
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
تا گشت عتاب و جنگ با ماش فراخ
شد تنگ شکر زان لب در پاش فراخ
گفتند فراخست دهان خوش او
آن روزی جان ماست گو باش فراخ
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این بیت‌ها به توصیف زیبایی و خوشی ناشی از لبان شیرین و دهان خوشایند یک معشوق می‌پردازند. در ابتدا، اشاره به "عتاب و جنگ" می‌شود که به معنای جدال‌ها و چالش‌ها در رابطه عاشقانه است. اما در ادامه، زیبایی لبان معشوق آنقدر فراوان و دل‌انگیز است که برای عاشق، جان‌افزاست و زندگی‌اش را غنی‌تر می‌کند. در نهایت، به این نکته اشاره می‌شود که خوشی و رضایت از این زیبایی، می‌تواند همچون جان برای عاشق باشد.
هوش مصنوعی: وقتی که درگیری و تنش با مظاهر جنگ و سلاح‌ها بیشتر شد، فضای آرامش و شیرینی که از لبان معشوق جاری می‌شد، تنگ و محدود گشت.
هوش مصنوعی: گفتند که سخنان دلنشین او به اندازه‌ای دلچسب و دلخواه است که زندگی و روح ما را شاداب می‌کند. پس بهتر است همیشه با او باشیم و از این نعمت بهره‌مند شویم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.