هوش مصنوعی: شاعر در این بیت احساسات درونی خود را بیان می‌کند. او از عشق و آتش شمعی یاد می‌کند که دلش را می‌سوزاند، اما این آتش زندگی‌اش را زنده‌تر می‌کند. با وجود اینکه جسم او خسته و فرسوده است، اما جانش همچنان پویایی و شجاعت دارد. به‌عبارتی، زبان او همواره در تلاش است تا این احساسات را ابراز کند، مانند شعله‌ای که به نور می‌افزاید.
اخطار: خلاصه‌های تولید شده توسط هوش مصنوعی در بسیاری از موارد نادرستند. اگر این متن به نظرتان نادرست است می‌توانید آن را ویرایش کنید.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این بیت احساسات درونی خود را بیان می‌کند. او از عشق و آتش شمعی یاد می‌کند که دلش را می‌سوزاند، اما این آتش زندگی‌اش را زنده‌تر می‌کند. با وجود اینکه جسم او خسته و فرسوده است، اما جانش همچنان پویایی و شجاعت دارد. به‌عبارتی، زبان او همواره در تلاش است تا این احساسات را ابراز کند، مانند شعله‌ای که به نور می‌افزاید.
هوش مصنوعی: هرچند دل من مانند شمعی در حال احتراق است، اما این آتش من مانند آبی است که آرامش را به زندگی می‌آورد.
هوش مصنوعی: اگرچه بدنم خسته و ناتوان است مانند شمعی که ذوب می‌شود، اما زبانم همچنان قوی و پابرجا می‌ماند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
گر شاه به من چو شیر دندان خایست
بر پیل نهند آنچه مرا بر بایست
در دوزخم و همچو بهشتم جایست
کانجا باشم که پادشه را رایست
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.