|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر از آزاده‌ای سخن می‌گوید که به خاطر آرزوی سادگی و فروتنی، تصمیم به گذاشتن دستار (نماد بزرگی) می‌گیرد. او از هوس و آرزوهای اندک و زیاد قانع است. در زندگی، حرص و طمع مانند جارویی است که هر چیزی را جمع می‌کند، اما در نهایت همه چیز را باید رها کند.
هوش مصنوعی: آزاده با در نظر گرفتن خواسته‌ها و آرزوهایش، دست از تلاش برای دستیابی به خواسته‌های بزرگ کشید و به چیزهای کوچک‌تر و قابل دسترس‌تر راضی شد.
هوش مصنوعی: در زندگی، مانند جاروئی که در خانه وجود دارد، انسان‌ها به جمع‌آوری و انباشتن چیزها می‌پردازند، اما در نهایت مجبور هستند که همه چیز را رها کنند و بگذارند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.