|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر حافظ، شاعر به توصیف لحظه‌ای می‌پردازد که هنگامی که صدای دل‌انگیز و روحفزای عاشقانه‌ای به گوش می‌رسد، انسان در تب و تاب مقامات و احوالات مختلف قرار می‌گیرد و ممکن است از خود بی‌خود شود. او می‌گوید که در این حالت، تنها می‌توان در مسیری حرکت کرد که به سمت عشق و زیبایی رهنمون می‌شود، همانند آبی که از جوی به سمت بیابان روان می‌شود.
هوش مصنوعی: حافظ می‌گوید وقتی که یک آواز دل‌انگیز و روح‌افزا در مسیر مراحل زندگی به گوش می‌رسد، انسان چنان تحت تأثیر قرار می‌گیرد که ممکن است از پا بیفتد. این بیانگر تأثیر عمیق زیبایی‌های زندگی بر روح و جسم انسان است.
هوش مصنوعی: تنها در مسیر هدف است که می‌توان به جلو حرکت کرد، مثل آبی که از جوی به سوی دشت حرکت می‌کند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
چشمم چو بر آن قامت رعنان افتد
بس فتنه که در عالم بالا افتد
بینی تن من در آب سرچشمه ی چشم
چون موی که در میان دریا افتد
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.