|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به تنهایی و بی‌کس بودن انسان‌ها در دنیای معاصر اشاره می‌کند. او بیان می‌کند که در این زمانه کسی برای دیگری دلسوزی نمی‌کند و همه در مشکلات و غم‌های خود غرق شده‌اند. همچنین، او به این نکته می‌پردازد که هر کس تنها به فکر خود است و گره‌ای از کار کسی نمی‌گشاید. به طور کلی، مضمون شعر نشان‌دهنده فقدان محبت و همکاری میان مردم است.
هوش مصنوعی: در این زمانه، هیچکس نیست که به فکر دیگران باشد و دوری و جدایی باعث شده که هیچکس نتواند همدم و همراه کسی باشد.
هوش مصنوعی: هر کسی که به دیگران کمک می‌کند و مشکل دیگری را حل می‌کند، به نوعی شایسته تقدیر و پاداش است، همان‌طور که سر ناخن به تیغ (تیغ و آلت برش) نیاز دارد و با آن سنجیده می‌شود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.