|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
پیشخان کاربر
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به نوعی بیانگر این است که چرا باید برای دیگران غم و اندوه بخوریم، در حالی که هر کس باید نعمتها و روزیهای خود را بشناسد و از آن بهرهمند شود. میگوید اگر روزی به خانهات نیاید، باید به خانه خود برگردی و از زندگی و نعمتهای خود لذت ببری. در کل، پیام شعر این است که به جای غم خوردن برای دیگران، باید به فکر خوشبختی و سعادت خود باشیم.
هوش مصنوعی: ای دل، تا چه زمانی برای غم مهمانان خود ناراحت و غمگین هستی؟ بهتر است به فکر غمهای خودت باشی و به آنها رسیدگی کنی.
هوش مصنوعی: هر فردی باید از نعمتهایی که خداوند برایش فراهم کرده، بهرهبرداری کند.
هوش مصنوعی: اگر روزی به خانهات نرسد، برو و در خانه خودت از آن بهره ببر.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.