|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
پیشخان کاربر
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به موضوع طمع و قناعت اشاره دارد. شاعر میگوید که زیباییهای دنیا وسوسهانگیز است، اما بهتر است که از این وسوسهها دل بکنیم و از می مستی، طمع نداشته باشیم. او تأکید میکند که گذاشتن دست بر سر لقمههای تلخ قناعت برای زندگیمان کافی است و نباید به داراییهای دیگران طمع کنیم.
هوش مصنوعی: عشق و زیبایی که در دنیا وجود دارد، جذاب و فریبنده است. بهتر است از این زیبایی لذت ببریم و مست این می شویم، تا اینکه از آن دست بکشیم و دچار حسرت شویم.
هوش مصنوعی: اگر به قناعت راضی باشی، همان لقمهی تلخی که در دنیا میخوری، برایت کافی است. پس برای به دست آوردن نعمتهای دیگران، طمع نکن و دستت را دراز نکن.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.