ای اشک سرخ دمبدم از چشم تر مرو
هم رنگ لعل یار منی از نظر مرو
نزدیک مردنم ز تو دور از خدا بترس
نزدیک اگر نیایی ازین دورتر مرو
تا کی روی به قول رقیب از نظر مرا
بهر خدا که بر سخن او دگر مرو
آن عشوه جوی فتنه بازار و کوی شد
ای پارسا ز کنج سلامت بدر مرو
جامی درش نه منزل آلودگان بود
آنجا چو اشک غرقه به خون جگر مرو
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به احساسات عمیق و غمناک عشق و جدایی می‌پردازد. شاعر از معشوق می‌خواهد که اشک نریزد و از او دور نشود، زیرا نزدیک شدن به مرگ او با دوری معشوق همراه است. او از معشوق می‌خواهد که به وعده‌های دشمنان گوش نکند و به او نزدیک‌تر شود. شاعر همچنین به صورت استعاری به جایگاه او در زندگی و درد ناشی از جدایی اشاره می‌کند و از او می‌خواهد که از تنهایی و بی‌علاقگی دوری کند. در نهایت، شاعر از معشوق می‌خواهد که در جایی که آلودگی و درد وجود دارد، نرود.
هوش مصنوعی: ای اشک‌های سرخ، همیشه از چشمانم خارج نشوید، چرا که شما همچون رنگ لعل (گوهری قرمز) محبوب من هستید؛ از دید من دور نشوید.
هوش مصنوعی: به هنگام نزدیک شدن به مرگ، از دوری از خدا بترس. اگر به من نزدیک نشوی، از این فاصله دورتر نرو.
هوش مصنوعی: به چه دلیل همچنان به حرف‌های رقیب نگاه می‌کنی؟ خواهش می‌کنم برای خدا دیگر به سخنان او توجه نکن.
هوش مصنوعی: آن جاذبه و زیبایی که در بازار و کوچه وجود دارد، ای زاهد پرهیزگار، از مکان امن و آرامش خود بیرون نرو و به آن جاذبه‌ها نپرداز.
هوش مصنوعی: در آنجا جایی برای افراد آلوده و ناپاک وجود ندارد، پس مانند اشکی که به خون دل آغشته شده، غرق نشو.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.