چون سایه به خاک افکند آن سرو نه بر من
گر قدر مرا پست تر از خاک ندانست
زان کس که مرا دوخت گریبان چه گشاید
چون دوختن این جگر چاک ندانست
آن سرو که پاک است چو گل دامن حسنش
افسوس که قدر نظر پاک ندانست
هر درد و غمی کآمد ازین چرخ جفا کیش
منزل به جز این سینه غمناک ندانست
جامی گه خونریزی آن شوخ دعایی
جز سلمک الله و ابقاک ندانست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به احساسات دردناک و غم‌های خود اشاره می‌کند. او به سروی (نماد زیبایی و پاکی) اشاره می‌کند که به خاطر نادیده گرفتن ارزش‌های او، از او دور شده است. شاعر دیوانگی و غم را که از دنیا می‌آید، تنها در دل خود تجربه کرده و جز سینه‌ای پر از درد، جایی برای آرامش نیافته است. در پایان نیز به دعاهایی که تنها به نام و سلامتی خداوند اشاره دارد، اشاره می‌کند و نشان می‌دهد که امید و عشق به خداوند برای او باقی‌مانده است.
هوش مصنوعی: وقتی آن سرو که نماد زیبایی است، سایه‌اش را بر زمین می‌اندازد، به من اهمیت نمی‌دهد و اگر مرا از خاک هم پست‌تر بداند، برایش مهم نیست.
هوش مصنوعی: از کسی که برای من گریبان دوخت، چه نیت و کاری برمی‌آید وقتی که نتوانست این دل پاره شده را بدوزد؟
هوش مصنوعی: آن درخت سرو که به زیبایی و پاکی مانند گل است، افسوس که ارزش نگاه و محبتش را درک نکردند.
هوش مصنوعی: هر دردی و غمی که از این دنیا و سرنوشت سخت به انسان می‌رسد، هیچ‌کجا جز این دل غمگین و بی‌تاب نمی‌تواند جای بگیرد.
هوش مصنوعی: سال‌ها پیش در بزم یا مجالسی که فضا پر از شور و شوق بوده، فردی به خاطر جذابیت و زیبایی خود به شدت مورد توجه قرار گرفته و دیگران با محبت و دعای خیر برای او آرزوی سلامتی و طول عمر کرده‌اند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
کس شیوه آن دلبر چالاک ندانست
خونخواری آن کافر بی باک ندانست
افتاد سرم در ره خونخواره سواری
کز سرکشیش لایق فتراک ندانست
چون سایه به خاک افکند آن سرو نه بر من
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.