|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
پیشخان کاربر
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات به توصیف زیبایی و نازنینی محبوبش میپردازد. او میگوید که هیچکس به اندازه محبوبش زیبا و دلنشین نیست. حتی اگر به او بهشت گلها را بدهند، باز هم از زمینش جدا نخواهد شد. محبوبش مونس دلهای بیمار است و هیچ پرندهای نمیتواند از زیباییاش بگذرد. در پایان، شاعر با اندوه دل، به محبوبش اشاره میکند و میگوید که با چنین عشق سوزانی زندگیاش ادامه مییابد.
هوش مصنوعی: هیچ کس به زیبایی و نازنینی تو وجود ندارد.
هوش مصنوعی: اگر به من باغی از بهشت هم بدهند، باز هم از این دنیای گلها که تو در آن هستی، جدا نخواهم شد.
هوش مصنوعی: صحبت روح و بدن نمیتواند دلهای غمگین را نیارامد، زیرا تو بهترین همدم آنها هستی.
هوش مصنوعی: هیچ پرندهای دلش از تو راحت نمیشود، ولی با این حال باز هم در کمینی هستی که تو خودت هستی.
هوش مصنوعی: در نهایت، دل من از درد و سوزی که دارم، به شدت مانند آتش میسوزد و تویی که این احساس را به وجود آوردی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.