تا کی ز گردش فلک آبگینه رنگ

بر آبگینه خانه طاعت زَنیم سنگ

بر آبگینه سنگ زدن کار ما و ما

تهمت نهیم بر فلک آبگینه رنگ

ز هر بدی که تو دانی هزار چندانم

مرا نداند ازین گونه کس که من دانم

به آشکار بدم در نهان ز بد بترم

خدای داند و من آشکار و پنهانم

به یک صغیره مرا رهنمای شیطان بود

به صد کبیره کنون رهنمای شیطانم

چو تیر غمزه به ناز و کرشمه اندازی

نشانه از دل مسکین من کن ای غازی

نخست با تو به دل بازی اندر آمده ام

چو دل نماند تن در دهم به جان بازی

چو هیچ زخم تو ای دوست بی نوازش نیست

مرا به غمزه بزن تا به بوسه بنوازی

هزار عاشق داری و من هزار و یکم

به من نیایی تا زان همه نپردازی

زندگانی مجلس مستو

فی دولت حمید الدین الجو

دی فرستاد قطعه ای سوی من

نکته دانی ز زمره فضلا

کرده لفظی سه چار ازان به دو نیم

تا کند عاجز از جواب مرا

گفتم اندر جواب وی کای مف

خر خلق خدا و قاضی حا

جت اصحاب متصف به فضی

لت بسیار خواهمت به دعا

ای شادی عید چون به کام دل اع

دایم شده محبوس درین غمکده مع

ذورم بر اهل دل گر آزادی مح

بوسیست به رسم عیدیم از تو طمع